Tu jest jak w gigantycznym psychiatryku.

 Zwycięstwa szybko przemijają, klęski i umarli pozostają do końca.

 I żeby nie musieć zaczynać od nowa. Wiesz, co to kosztuje, zaczynać miłość, mówić znowu te same słowa i wierzyć, że te same czyny są nowe?

 Im większa przyjemność ,tym wyższą cenę trzeba później zapłacić.

 Smutno mi, że umieram nie w tej Polsce, o którą walczyłem.

 Ja chcę być metafizycznie szczęśliwa i koniec.

 Cud - by stał się cudem - wymaga świadków, którzy poniosą o nim przekaz.

 Świat jest piękniejszy, kiedy się uśmiechasz.

 Nie stać go na wymyślenie niczego więcej. Żyje opętany obrazem samego siebie, jaki stworzył na własny użytek.

 Ile spraw ukrywamy przed sobą, choć uważamy się za przyjaciół.

 Rozpaczać po rozłące z ukochaną jest rzeczą dopuszczalną, a nawet godną.