Archeologia serca to jedyna ważna nauka.

 Odkąd Cię tu nie ma, przestaję trochę wierzyć, że mogłaś mi się w ogóle przytrafić, że tyle rzeczy pięknych i niezasłużonych może nagle spaść na człowieka..

 To, co najcenniejsze, każdy ma w sobie. W sercu.

 Ludzie kochają zwycięzcę. Podziwiają go. Zachwycają się nim, więcej, wielbią. Opisują go, używając słów takich jak bohater, odwaga i wytrwałość. Garną do niego, chcą go dotykać. Pragną być tacy, jak on. Ale dlaczego? Jakie cechy zwycięzcy chcemy naśladować? Jego zaślepioną pogoń za czczą chwałą? Jego rozdętą samolubną obsesję, by zawiesić na szyi kawałek metalu? Gotowość poświęcenia wszystkiego,
w tym ludzi, żeby w imię zdobycia tandetnej statuetki być lepszym od innych na sztucznej nawierzchni? Dlaczego oklaskujemy ten egoizm,
tę miłość własną

 Pożądasz, pragniesz, ale nie kochasz.

 Czasami masz ochotę ich ranić. Tych, którzy kochają cię za mocno.

 Zawsze bierz pod uwagę fakt,
że możesz się mylić.

 Istnieje tylko jeden rozsądny powód, by wejść w paszczę Śmierci: żeby mu ukraść złote zęby.

 Przyjaciół łatwiej oszukać, nigdy się tego nie spodziewają.

 Są tacy, którzy dopatrują się szaleństwa w wielu bardzo ludzkich sprawach.

 Może żałowałem samej podróży, lecz nie jej celu.