Człowiek ma silną potrzebę pewności - chce wierzyć, iż metoda, za pomocą której podejmuje decyzje, jest właściwa. W rzeczywistości woli nawet podejmować „złą” decyzję i być jej pewnym, niż „dobrą” i być targanym wątpliwościami co do jej słuszności.
Chcę wyjść poza siebie.
Słońce już wzeszło i siedzę przy oknie, zasnutym mgłą mijającego życia.
Miłość paskudnie wypacza perspektywę.
Samotność jest jak ogród w którym dusza usycha, a kwiaty przestają pachnieć.
To jest śmierć - przejście od "jest" do "był".
Miłość, bowiem żąda
odrobiny przyszłości,
a myśmy mieli tylko chwile.
Milusio. Jestem swojska. Jak para starych skarpetek.
Dobry człowiek jest jak małe światełko. Wędruje poprzez mroki naszego świata i na swojej drodze zapala zgaszone gwiazdy.
Kobiety zawsze pamiętają. Pamiętaj o tym.
Przyznaję, że cisza jest czasem jedną z najbardziej wyrafinowanych form kłamstwa.
