Czasem ogarnia mnie poczucie winy, że jestem szczęśliwy.

 Podróż, której końca człowiek nie pragnie, zawsze przebiega szybko.

 Byłam rozkojarzona i zablokowana, otoczona niedopracowanymi piosenkami i niedokończoną poezją. Brnęłam i brnęłam, ale w końcu zawsze natrafiałam na mur, na moje własne wyimaginowane ograniczenia. A potem poznałam faceta, który zdradził mi swój sekret, bardzo prosty zresztą: Gdy natrafiasz na mur, rozwal go kopniakiem.

 My zabijamy czas, a on zabija nas.

 ...tykanie zegara [...] dzieli czas na atomy męczarni, a każdy z nich jest zbyt ciężki do zniesienia.

 Grzech nie leży w pokusie.

 Trzeba pocałować wiele żab, nim trafi się na księcia.

 Strachem można zmusić człowieka do wszystkiego poza samodzielnym myśleniem.

 Często wystarczy sekunda, żeby całe życie człowieka przewróciło się do góry nogami.

 Łudzi się jeszcze, że ludzie są sobie wierni, a miłosne przysięgi wieczne.

 Kiedy coś nie gra, po co to ciągnąć do żałosnego końca?