Kawałek chleba nie spadnie z nieba – pracą na niego ...

 Tylu ciekawych ludzi przegapiliśmy, przez tylu niewłaściwych...

 - Gdzie idziesz? - zapytał.
- Złamać komuś serce. - odparłam.

 Jego słowa były jak jasne promyki nadziei, przebijające się przez mgłę
depresji i żalu, ogarniających jej duszę. Dzięki nim nagle
wszystko stało się jasne.

 Akt czytania to partnerstwo. Pisarz stawia dom, ale to czytelnik się do niego wprowadza.

 Pani, jesteś naczyniem mądrości. Trudno mi uwierzyć, że cała zawartość gdzieś się wylała.

 Próbowanie przewyższa medytowanie.

 Albowiem tak do mnie mówi sprawiedliwość: „Ludzie nie są równi".

 To był dobry dzień, jeden z tych, które chowasz w pudełku na dnie szuflady i wyciągasz kiedy jest ci naprawdę smutno.

 Pogubiłem się już w liczbie rozczarowań.

 Nie potrzebuję samotności, aby się modlić, ale potrzebuję ciszy wewnętrznej.