- Co z tego, że ja cierpię. Nikt się tym nie przejmuje. Jestem wyrzutkiem. Nie liczę się dla nikogo. Bo kto chce się zajmować rozhisteryzowaną nastolatką. Zawsze wszystkich zawodzę. Już nikt mi nie został.
-Zapomniałaś o mnie. Ja nigdy cię nie opuszczę. Tego jednego możesz być pewna.
Życie nie polega na tym, by mieć - chodzi raczej o to, by bardziej być.
Zawód miłosny może zmienić ludzi w potwory przepełnione smutkiem.
Każdy musi mieć jakieś hobby - rzekł wielebny Jacobs. - I każdy musi doświadczyć jednego czy dwóch cudów, choćby po to, by uzyskać dowód, że życie to coś więcej niż tylko długa, mozolna wędrówka od kołyski po grób.
I popatrz - ledwie poznaliśmy się, już życie knuło, co mogło, żeby nas poróżnić.
Nigdy nie kieruj się strachem! Strach ogłupia!
Czemu nie dajesz o sobie znać? Przestałeś mnie kochać? Nie, jakoś nie mogę w to uwierzyć. A więc umarłeś...
Była już taka zmęczona ludźmi mówiącymi jej, co będzie dla niej dobre.
Pamięć to okrutna dama, z która wszyscy musimy nauczyć się tańczyć.
To jak widzę świat i jak go opisuję, niekoniecznie pokrywa się z tym, jak go widzą inni.
Życie jest zbyt piękne, żeby dać zawładnąć sobą ciemności.
