Na jednego świętego musi przypadać jeden zły.

 Na bieżni wiodącej do szczęścia brak linii mety.

 Każdy ma inne wyobrażenie szczęścia. To takie proste, a tak trudno to czasami zrozumieć.

 Kocham moje przeciwieństwo, mój negatyw, moją truciznę i najlepsze antidotum.

 Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni, niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami i wewnętrznym głosem, którym żegnamy lub przeklinamy mijający dzień.

 Tam gdzie ludzie się kochają, nigdy nie zapada noc.

 Nie tęskni się za tym, czego się nie doświadczyło.

 Jesteśmy jak gwiazdozbiór, a zmiany w konstelacjach zawsze prowadzą do chaosu.

 Ślepym w miłości ciemność jest najmilsza.

 Bardziej szeptał niż mówił. Jego słowa smagały mnie po szyi, spływały po plecach i piersiach, po brzuchu i udach. Jego małe błękitne oczka i słodki uśmiech paraliżowały mnie.

 Natura wydając na świat człowieka, była umierającą matką: dawała „byt” temu, którego narodziny oznaczały jej własną śmierć.