Ci, którzy żyją nadzieją, widzą dalej. Ci, co żyją miłością, ...

 Uprzejmość to oszustwo w ładnym opakowaniu.

 Choroba to cena, jaką dusza płaci za zajmowanie ciała, jak lokator płaci czynsz za mieszkanie, w którym żyje.

 Powieść kończy się wtedy, kiedy pisarz nie wie, co będzie dalej.

 Trzeba być naprawdę przerażonym, żeby być odważnym.

 Niech zmysły przejmą
władzę nad duszą.

 "Każdy w środku jest jak małe dziecko..."

 Pamiętaj, że wszystkie światy biegną do swego końca, oraz że szlachetna śmierć jest skarbem i nikt nie jest zbyt ubogi, aby go nabyć.

 Czytanie może być niebezpieczne.

 Nic nie jest wieczne. Wszystko się rozpada.

 Każdy człowiek potrzebuje stale nawet pewnej ilości trosk,
cierpień lub biedy,
tak jak okręt potrzebuje balastu,
by płynąć prosto i równo.