
Trzeba się nauczyć ponosić porażki. Nie można stworzyć nic nowego, ...
Trzeba się nauczyć ponosić porażki. Nie można stworzyć nic nowego, jeżeli nie potrafi się akceptować pomyłek.
Tyle ile dasz, Tyle dostaniesz. To jest bogactwo i to się liczy.
Za słabi by żyć. Ale dość silni by upierać się przy życiu.
Czasami są tylko dwa wyjścia: dobre i złe.
Bóg nie zsyła na nas niczego, z czym nie potrafilibyśmy sobie poradzić.
Ludzka natura jest jak wielki, ciemny las, którego poznanie nikomu nie jest dane w ciągu jednego krótkiego życia.
Cierpienie jest często połączone ze stratą kogoś lub czegoś, ale bywa, że właśnie wtedy człowiek bardziej się zwraca do Boga.
Powieść kończy się wtedy, kiedy pisarz nie wie, co będzie dalej.
Nieważne jest miejsce, ale człowiek. Zrób coś ze sobą nie z miejscem.
W ostateczności wszystko sprowadza się do czerni i bieli – do dychotomii: dobro i zło.
Gdy się za czymś bardzo tęskni i wreszcie ma się to w zasięgu ręki, można wpaść w euforię, ale to mija, gdy znów się zderzymy z twardą rzeczywistością.