Twoja podświadomość pomnaża wszystko, co jej powierzysz.

 Nie ma w świecie nic trudniejszego od prostoduszności i nie ma nic łatwiejszego niż pochlebstwo. Jeśli w prostoduszności choć jedna setna tonu zabrzmi fałszywie, to natychmiast następuje rozdźwięk, a za nim klapa. Natomiast pochlebstwo, nawet jeżeli wszystko, aż do ostatniej nuty, jest w nim fałszywe, to i tak bywa ono miłe i słucha się go nie bez przyjemności; wprawdzie wulgarna to przyjemność, ale przyjemność. I choćby pochlebstwo było najwulgarniejsze, przynajmniej połowa wydaje się zawsze prawdą. Dotyczy to zaś każdego poziomu rozwoju i każdej klasy społecznej. Nawet westalkę można uwieść za pomocą pochlebstwa. Cóż dopiero zwykłych ludzi!

 Posępne miejsca wymagają radości, nie powagi.

  Jeśli ktoś słucha dostatecznie pilnie i długo ludzie powiedzą mu więcej niż sądzą.

 Boże, daj mi samotność, bo nienawidzę ludzi.

 To niewiarygodne, jak można czuć się szczęśliwą przez tyle lat, mimo tylu kłótni, tylu upierdliwości i tak naprawdę, kurwa, nie wiedzieć, czy to miłość czy nie.

 Ludzie sądzą o wszystkim, nie wiedząc nic.

 Nigdy nie zwyciężysz wroga, którego twoja wyobraźnia uczyniła niepokonanym.

 Tylko w nocy oddycham, siedząc przy oknie, paląc papierosy […].

 Bądź mądrzejszym od innych i nie okazuj im tego.

 Ten chłopiec, przyjacielu, przyszedł znikąd i wypełnił wszystkie moje myśli.