Ludzie są przeważnie nieszczęśliwi, bo żyją nie po swojemu.

 Gdy szloch przeszedł w pochlipywanie, przywołała chusteczkę i wcisnęła mu w dłoń. Zrobiłaby dla Sadiego wiele, ale prędzej szlag ją trafi, niż wytrze mu nos.

 Po cichutku ostrzy nóż na kamieniu serca.

 Pająk uwiązł w swej sieci. Najpierw tka delikatną, gęsta pajęczynę, a potem robi błędny krok i łapie się we własne sidła.

 Ten, kto boi się przegrać, już przegrał.

 Żyła tym, ponieważ nienawiść była jedynym powodem, dla którego jej serce jeszcze biło.

 Trzeba być wrażliwym [...] inaczej nie ma się żadnej wartości jako człowiek.

 To, o czym chcemy zapomnieć, ciąży bardziej niż to, co analizujemy.

 Jestem tym, czym się wydaję, i nie wydaję się tym, czym jestem.

 Myśli się o ludziach różne złe rzeczy, bo się ich nie zna. A potem się ich poznaje i okazuje się, że są dobrzy.

 Im więcej wiesz, tym więcej pozostaje do poznania i wciąż tego przybywa.