Ludzie są przeważnie nieszczęśliwi, bo żyją nie po swojemu.

 Odpowiedzieć samemu sobie, "kim tak naprawdę jesteśmy", to rzecz arcytrudna, ja wiem, ale jeśli umrzesz, nie odnajdując odpowiedzi, to trochę tak, jakbyś nie żył, a zamiast ciebie przez te kilkadziesiąt istniała jakaś galaretowata istota dopasowująca się tylko i wyłącznie do foremki, w którą została włożona.

 Chcę być kochany, szczerze i prawdziwie kochany za to, kim jestem. I chcę kochać kobietę całym sercem, przez całe życie. Chcę pragnąć jej umysłu, jej ciała, jej towarzystwa.

 Z doświadczenia wiem, że ci, którzy budzą lęk, z reguły wiedzą, co robią.

 Nie nazwałbym głupcem nikogo, kto
dobrowolnie oddaje komuś serce.

 Jest się takim, jak myślą ludzie, nie jak myślimy o sobie my, jest się takim, jak miejsce, w którym się jest.

 Chociaż mamy w domu bajzel, pomyślała, przynajmniej umiemy ze sobą rozmawiać.

 Jak ludzie mogą być tacy głupi? Jakby trzymali się swojej ignorancji, bo znajomo pachnie.

 A potem znów powiem Ci, że możesz mi ufać. I to nie jest tak, że już nie lubię Cię słuchać.

 Świat, który cię otacza, to odbicie świata,
który nosisz w sobie.

 - Już jestem twój. Co ze mną zrobisz?
- Ukryję cię tam, gdzie nie spotka cię nic złego.