Wielka poezja, będąc wielką i będąc poezją, nie może nie ...
Wielka poezja, będąc wielką i będąc poezją, nie może nie zachwycać nas, a więc zachwyca.
Wokół same bloki -
tu jak labirynt niespełnionych snów.
Kiedy człowiek bardzo czegoś chce, gotów jest na wszystko.
Nie słychać, jak ludzie myślą o sobie. Jak w myślach ratują ukochanych. Jak przychylają im nieba, sobie skąpiąc powietrza.
Żadna kobieta nie powinna żyć dłużej, niż jej dzieci, bo to jest przeciwne prawom natury.
Chyba każdy z nas kiedyś był inny.
Czas to grząskie błocko.
Przecieka przez palce.
I wsysa jak bagno.
Szukamy cierpienia tam, gdzie znaleźlibyśmy największą radość, bo wydaje nam się, że nie zasługujemy na szczęście.
Gdy strach, a nie zegar czas odmierza, nawet chwilka może się ciągnąć w nieskończoność.
Mogłabym go zabić, a on, nawet konając, nie pomyślałby o zemście.
Zdawało mi się, że każdy wie, dokąd ma iść i co ma robić, tylko ja jeden nie.