Wielka poezja, będąc wielką i będąc poezją, nie może nie ...
Wielka poezja, będąc wielką i będąc poezją, nie może nie zachwycać nas, a więc zachwyca.
Życie to jedna, wielka seria rozstań,
ale najbardziej rani brak chwili pożegnania.
Życie jest walką, ale nie możesz zmagać się z nim za pomocą siły. Musisz walczyć za pomocą swojego serca.
Życie niszczy człowieka, zdziera go jak podeszwę.
Kiedy się kogoś kocha, czasami trzeba mu wybaczyć.
Nadzieja lekka i ulotna - zamieszkała w mej duszy.
Jeżeli potrafiłam krzywdzić ludzi, czy nie oznaczało to także, że potrafię im pomagać?
Naucz się odczytywać świat i każdego człowieka na świecie jako negatyw rzeczywistości.
Narażenie się na ból dla dobra ludu i kraju, który kochasz, to najwspanialszy wyczyn, do jakiego jesteśmy zdolni.
Jesteśmy opuszczeni jak zabłąkane dzieci w lesie.
Kiedy stoisz przede mną i patrzysz na mnie, co
wiesz o moich bólach i co ja wiem o twoich?
A gdybym padł przed tobą na kolana i płakał, i opowiadał, co wiedziałbyś o mnie więcej niż
o piekle, które ktoś określił ci jako gorące i straszne? Już dlatego my ludzie powinniśmy stać naprzeciw siebie tak zamyśleni i współczujący,
jak przed wejściem do piekła".
Płacz to przyznanie, że stało się coś złego. Że nie wszystko jest piękne i błyszczące.