Prawda nigdy nie triumfuje - wymierają tylko jej przeciwnicy.

 ...tykanie zegara [...] dzieli czas na atomy męczarni, a każdy z nich jest zbyt ciężki do zniesienia.

 Bo prawda jest tak nieznośna, że wolałabym, by podarował mi kłamstwo.

 Nawet najbliższy przyjaciel nie nazwałby go przystojnym, ale miał sympatyczną twarz, a szczere spojrzenie jego brązowych oczu przywodziło na myśl wiernego psa.

 Miał tylko sny. Bez nich była samotny, zawsze i wszędzie samotny.

 Jakby w Sztuce chodziło o Co, a nie o Jak!

 Rozmazana plama - sam dość często odnoszę wrażenie, że nią jestem.

 W moim życiu nic nigdy nie zblakło z czasem i nie zajęło pośledniego miejsca w katalogu osiemnastoletnich doświadczeń. Wspomnienia trwały przy mnie, mój mózg zawalały żywe obrazy, posegregowane jak fotografie i stare suknie w komodzie babci. Nie byłam jedynie szaloną kobietą na strychu - byłam również tym strychem. Przeszłość otaczała mnie
ze wszystkich stron.

 (...) pamiętajcie, nigdy nie jest za późno, aby naprawić błąd.

 Wina to, drogi Brutusie, nie gwiazd naszych, ale nas samych.

 W gruncie rzeczy wszystko gra, no nie? Żyje. Po co wybiegać myślami w przyszłość.