Lubił mówić, że nie pasuje nigdzie i dlatego pasuje wszędzie.

 I w ogrodzie śmierci zaczął się taniec życia.

 Spodobało mu się brzmienie swojego imienia w jej ustach.

  Własny głos słyszy się gardłem, lecz własne życie można usłyszeć tylko własnym sumieniem.

 Poezja to szczery głos duszy ludzkiej, wybuch pewnej formy namiętności.

 Cierpienie - powiedziała. - Zło czynione przez ciebie i zło wobec ciebie.

 Na dobre wino wiechy nie potrzeba.

 Nie jesteś tu bezpieczny jagniątko...

 Po to są właśnie najlepsi przyjaciele.
Tak właśnie postępują.
Pilnują, żebyś nie spadł w przepaść.

 A teraz, jeśli już skończyliście, chciałbym wrócić na przyjęcie, nim goście zaczną się nawzajem pożerać.

 Książki mają dusze, dusze tych, którzy je piszą, którzy je czytają i którzy o nich marzą.