- Latanie... jest jak pierwsza miłość. Jak zakochanie. Nie umiałem ...

 Na wojnie nie obejdzie się bez wielkiego ryzyka.

 Jeśli możesz czemuś nadać nazwę, przestaje być takie straszne... Ludzie boją się tego, czego nie znają

 Dopóki trwa życie, dopóty jest nadzieja.

 Rano nad wodą wszystko człowieka cieszy, gdyż dzień mu jeszcze nie spowszedniał i nikt mu go jeszcze nie zdążył zatruć.

 Nie żyłaś, dopóki nie pokochałaś.

 Nadzieja to jednak czasem strasznie wredna suka.

 Ludzie kochają zwycięzcę. Podziwiają go. Zachwycają się nim, więcej, wielbią. Opisują go, używając słów takich jak bohater, odwaga i wytrwałość. Garną do niego, chcą go dotykać. Pragną być tacy, jak on. Ale dlaczego? Jakie cechy zwycięzcy chcemy naśladować? Jego zaślepioną pogoń za czczą chwałą? Jego rozdętą samolubną obsesję, by zawiesić na szyi kawałek metalu? Gotowość poświęcenia wszystkiego,
w tym ludzi, żeby w imię zdobycia tandetnej statuetki być lepszym od innych na sztucznej nawierzchni? Dlaczego oklaskujemy ten egoizm,
tę miłość własną

 Kiedy słyszysz stukot kopyt, myśl o koniach, nie o zebrach.

 Było mi niemal przyjemnie, bo choć życie jest podłe, przynajmniej istnieje dobra muzyka.

 Uczucia są niekiedy tak nieśmiałe, że można je wyczuć czubkiem języka.