Później bywa zwykle za późno.

 Tańcz, kiedy śpiewa księżyc i nie płacz z powodu kłopotów, które jeszcze nie nadeszły.

 Ludzie widzą to,
co chcą zobaczyć.
W większości przypadków
to, co im się wmawia.

 Nie krew z mojej krwi, nie kość z mojej kości, lecz to nie umniejsza matczynej miłości. Więc zawsze już o tym pamiętaj, mój kotku, że cię nie nosiłam pod sercem, lecz w środku.

 Cokolwiek się zdarzy, wielkich czynów nic nie umniejszy.

 Naród, który traci pamięć, traci sumienie.

 - A ty jak się masz? - spytał Puchatek.
- Nie bardzo się mam - odpowiedział Kłapouchy. - Już nie pamiętam czasów, żebym jakoś się miał.

 Jeśli nie chcesz mojej zguby krokodyla daj mi luby.

 Jestem artystą, a moje dzieło to Ja.

 dopóki wierzę, dopóty nie zginę.

 Nigdy nie jest za późno – pomyślała – nigdy, nawet na godzinę przed nicością nie jest za późno.