W oczach tkwi siła duszy.

 Trzeba szanować ludzi i przyjmować ich, jakimi są.

 Normalność nie trwa zbyt długo.

 Nic nie dotyka nas głębiej ani szybciej niż muzyka.

 Białe róże symbolizują czystą miłość, platoniczną, a nie namiętność.

 Nie jestem z cukru, nie obawiam
się deszczu. Mam znakomitą parasolkę, wyrób krajowy, kupiłam
w centralnym domu towarowym.
Śmiało więc mogę wyruszyć za miasto.

 Największym dobrem człowieka jest to, że może zapominać, inaczej nie mógłby żyć zupełnie.

 Człowiekowi, który niczego się nie boi, nic nie może się stać.

 Miłość to raptem słowo. Słowo z kina,
z książki, z kolorowego pisma. Tak wielu
ludzi wierzy, że wystarczy je wypowiedzieć
i już będzie dobrze, bo ono uleczy, uratuje,
oczyści. A to tylko słowo. Łatwo je wypowiedzieć,
równie łatwo unieważnić. Ale spróbuj je
przekształcić w prawdziwe, trwałe uczucie,
zmień je w ściany domu, który stać będzie
latami, niczym niezagrożony i da ci szczęście,
bezpieczeństwo, poczucie sensu i radości z
każdej spędzonej wspólnie chwili. To jest
trudne, a często niemożliwe.
Niewielu to umie. Naucz się tego.

 Kochać to sprawić, by w drugim objawiło się nowe życie. To stwarzać na nowo.

 Żyjąc w niezgodzie, odmawiasz sobie zachwytu nad światem.