Szlachetny człowiek wymaga od siebie, prostak od innych.

 Spokój jest ograniczeniem.

 Pierwszeństwo bywa trudne.

 Gdy się za czymś bardzo tęskni i wreszcie ma się to w zasięgu ręki, można wpaść w euforię, ale to mija, gdy znów się zderzymy z twardą rzeczywistością.

 Bywa że ludzie zamiast wyjaśniać ze sobą pewne rzeczy, wolą się rozstać. Mówią, dziękuję za współpracę, następny czy następna, proszę. Nie zdajemy sobie wszyscy sprawy z tego, że nierozwiązane w jednym związku problemy wcześniej czy później pojawią się w nowym związku. Tak jest ze strachem, niemożnością wyartykułowania uczuć, z zazdrością, z milionem innych rzeczy. One nie należą do naszego partnera, tylko do nas. Są naszą własnością i dopóki nie zrozumiemy, że gdziekolwiek uciekniemy, przeprowadzimy się, przeniesiemy ten bagaż ze sobą. Nawet dobrze ukryty, kiedyś przypomni o sobie, najczęściej w najmniej oczekiwanym momencie.

 Jaki jest pożytek z przyjaciół , jeśli nie można ich obiektywnie ocenić.

 Naucz się polegać na sobie, żeby inni czuli, że mogą polegać na tobie.

 Oboje dotknięci byli światłem, rozdzieleni wąskimi drzwiami, w których trwał mrok.

 Stan tępego bólu.

 Nikt nikogo jeszcze nie uratował. Sam się człowiek też nie uratuje.

 Zło nie czeka na zaproszenie. Zło wypatruje okazji.