Współczesnego człowieka niszczy pośpiech. Nigdy się nie zatrzymuje. A przecież ...

 Nie daj mi, Boże, podróżować tam, dokąd nie powinniśmy podróżować. Uchroń mnie przed wędrówką w czasie, pozwól mi zostać tam, gdzie jest miejsce moje. Pozwól mi mieszkać między przyszłością a przeszłością, między jutrem a wczoraj.
Niech się nic, co się stało,
nie odstaje i niech się nie staje nic, co jeszcze nie dojrzało, aby stać się. Niech się dzieje normalność, choćby byłą najokrutniejsza. I niech się nie cofa ani nie śpieszy zegar czasu mojego, niech nie wracają cienie świetności ani marności mojej. Amen.

 Używaj dnia, jak najmniej ufając przyszłości.

 Jeśli nie możesz wybaczyć, to przynajmniej zapomnij.

 Nawet cię nie dotknąłem, a jednak się kochaliśmy.

 Każdy ma swoje rozkazy, które musi wykonać.

 Są wokół Nas ludzie, którym na Nas zależy i których możemy zranić albo nawet zniszczyć swoim postępowaniem.

 Ból był zbyt wielki, by myśleć, prawie zbyt wielki, by oddychać.

 Ślepota to sprawa osobista między człowiekiem a oczami, z którymi się urodził.

 Umiejcie prawidłowo ocenić
to, co jest w was i wokół was! Umiejcie wartościować, rozróżniać, wybierać!

 Co za wiele, to niezdrowo.