Często nienawiść sama sobie zadaje rany.

 Nic nie możemy na to poradzić, że stwarzając czas - niszczymy siebie.

 Tak właśnie powinno wyglądać życie: zwykli ludzie robiący to, co ich uszczęśliwia.

 Ludzie wierzą w Boga, gdyż zostali uwarunkowani na wiarę w Boga.

 Światło potrafi trzymać na uwięzi potwory mojej wyobraźni.

 Możesz ciągle kogoś tłumaczyć, ciągle usprawiedliwiać, wybaczać. Możesz przymykać oko na to, że Cię rani. Ale czasem przychodzi taki moment - jeden szczegół, który sprawia, że już nie potrafisz. Coś pęka, pojawia się złość, poczucie żalu i krzywdy. Tak... przecież nigdy nie liczyłeś na wzajemność, na wdzięczność... A mimo wszystko czujesz się zdradzony.

 Ja nie kocham słowami. Nie lubię słów, niektóre są chyba tylko po to stworzone, żeby je cofać. Między innymi po to stworzone jest "kocham".„

 Na chwilę czas przestał istnieć. Była tylko przestrzeń między jednym uwolnionym oddechem a kolejnym.

 Dym z jego papierosa pieścił jej skórę, kiedy odgarnął jej włosy z ramion.

 Doskonale to wiem, dzielimy przecież ten sam ból. Tak się właśnie dzieje, gdy ludzie stają się jednością: od tej pory dzielą się nie tylko miłością. Wspólny jest także ich ból, smutek, rozpacz.

 Jeśli nie potrafisz pokochać boga, to znaczy że nie będziesz potrafił/ła pokochać i człowieka.