Świat się zmienia, słońce zachodzi a wódka się kończy

 Miłość jest tęsknotą po utraconej połowie nas samych.

 Zniewoleniu towarzyszy pewna specyficzna forma wolności. Czasem wzięcie się w karby jest synonimem odpuszczenia.

 Gdy się za czymś bardzo tęskni i wreszcie ma się to w zasięgu ręki, można wpaść w euforię, ale to mija, gdy znów się zderzymy z twardą rzeczywistością.

 Życie w końcu i tak zawsze prowadzi nas tam, dokąd chce.

 Bądźcie surowi dla siebie samych, pobłażliwi dla innych, a nie będziecie mieli wrogów.

 Uroda to wielki, niezasłużony dar, rozdawany przypadkowo i nierozważnie.

 Na pewnym etapie wyczerpania, przypomniałem sobie, rzeczywistość przestaje dotyczyć rzeczy i staje się słowem. Na pewnym etapie cierpienia ból pozwala nam dostrzegać w pełni bezpośrednie piękno każdej chwili.

 - Tris, dlaczego mnie nie zastrzeliłaś?
- Nie mogłam. To byłoby tak, jakbym zastrzeliła siebie.

 (...) ja natomiast przepadam za książkami, które w moim życiu stają się ważniejsze niż życie jako takie.

 Nigdy nie jesteśmy tak bardzo bezbronni wobec cierpienia jak wtedy, gdy kochamy.