Był to lęk nieistnienia, strach niebytu, niepokój nieżycia, obawa nierzeczywistości.
Szlachetny człowiek wymaga
od siebie, prostak od innych.
Warto się przypatrywać światu, nie zerkać nań jedynie.
W górach chodź zawsze tak, aby nie gubić znaków.
Jeżeli on nie ma siły, ty musisz stać się jego siłą, bo na tym właśnie polega miłość.
Nie ubliżaj, szanuj, kochaj, doceniaj, bo jutro mogą zostać tylko wspomnienia.
Ludzki umysł jest zupełnie nieobliczalny.
...być samotnym, drogi panie, to znacznie więcej, niż móc to powiedzieć.
Spójrz na mnie, jak ja na Ciebie patrzę, i pocałuj mnie, a potem zacznij już do mnie wracać!
"Pozwól odejść ze swojego życia tym, którzy nie doceniają ile dla nich robisz".
