- Gdzie idziesz? - zapytał. - Złamać komuś serce. - ...

 Z ludźmi jest tak jak z zegarkami! Najważniejsze jest to, co mają w środku.

 Gdyby kiedyś udało mi się stąd wyjść, pozwoliłabym sobie być szalona, bo wszyscy jesteśmy szaleni. Najgorsi są ci, którzy o tym nie wiedzą, bo powtarzają tylko to, co każą im inni.

 Otworzyłam kolejne drzwi strachu – nikogo tam nie było.

 Gdybyśmy byli tak mądrzy,
by wsłuchać się w ciszę!
Lecz wciąż jesteśmy ludźmi
i nie potrafimy nawet
słuchać własnych rozmów.

 W każdym z nas siedzi idiota i mędrzec.

 Czy życie za wszelką cenę to życie? Czy przyjemność oddychania warta jest głodu, nienawiści, samotności?

 Serce ma swoje racje, których rozum nie zna.

 Gdybyś kiedy we śnie poczuła, że oczy moje już nie patrzą na ciebie z miłością, wiedz, żem żyć przestał.

 Takie śmieszne jak wy wszyscy razem wzięci.

 I proszę, oto miałem przed sobą obiekt, w którego istnienie wielu ludzi po prostu nie wierzy: mózg prawnika.