Mówią, że miłość jest ślepa, ale to powiedzenie głupców. Czasami ...

 Czujemy coś do wszystkich ludzi.
Miłość przeplataną nienawiścią.
Nienawiść przeplataną miłością.
Zawsze pojedyncza jednostka odciska
piętno na naszej duszy, zostawia po sobie
ślad. Prędzej czy później pomyślimy o takich
osobach. Przypomnimy sobie ich udział w
naszym życiu, i to ile do niego wnieśli,
lub z niego zabrali. I albo uświadomimy
sobie własną głupotę, albo nadal będziemy
błądzić po swych umysłach, szukając
odpowiedzi na jeszcze niezadane pytania.

 Nasze serca nie są z kamienia. Kamienie mogą kiedyś rozsypać się w proch. Mogą stracić kształt. Ale serca się nie rozsypują. Są pozbawione kształtu, możemy je sobie wiecznie przekazywać, czy są dobre czy złe.

 Za każdym razem, gdy wymawiasz słowo „przyjaźń”, ono godzi we mnie niczym nóż.

 No cóż, mogło być gorzej, ale też mogło być dużo lepiej.

 Los, podobnie jak ogień, nie jest wybredny w tym, kogo unicestwia.

 Życiem rządzi pewna zabawna zasada: jeśli godzisz się tylko na najlepsze, bardzo często to dostajesz.

 Życie to dar narzucony każdemu człowiekowi, choć nikt o niego nie prosi.

 Życie składa się z prób i błędów. Zaczynam myśleć, że gdyby było idealne, nie byłoby takie ciekawe.

 Nie ma ucieczki od bólu; trzeba go oswoić, żeby nie dokuczał.

 Nie potrzebuję samotności, aby się modlić, ale potrzebuję ciszy wewnętrznej.