Mówią, że miłość jest ślepa, ale to powiedzenie głupców. Czasami ...

 Nieśmiało budziła się we mnie nadzieja, że oto stąpam po wodzie, zamiast w niej tonąć.

 Hałas to życie.
Cisza to śmierć.

 Zabijałaś mnie delikatnie i w końcu to było już zbyt wiele.
Upiłem się whiskey by pławić się w tym, co zrobiłaś. Ale jeśli jest cokolwiek, czemu jestem winny, jest to kochanie Cię zbyt mocno. Jeśli ktoś spyta jak umarliśmy
Nazwij to samobójstwem. Nie zmyślaj, po prostu im powiedz, kochanie to było samobójstwo. Nie owijaj w bawełnę, niech wiedzą.

 Być może dlatego tak cenimy ciszę i spokój: za ich przelotność. Bo są przelotne. Jak życie.

 Boję się mówić. Zapomniałam, jak się mówi. Nie wiem kim jestem, ale nie wiem też, kim oni są.

 Że twój mrok nie zdoła zgasić mojego światła. Obiecaj.

 Fale paradoksu rozlewały się po morzu przyczynowości.

 Bo serce jest silne, choć ciało mdłe.

 Gdyby przyroda przeznaczyła człowieka
do szczęścia, nie dałaby mu rozumu.

 Słowa mogą być jak promienie Roentgena; jeśli używać ich właściwie, przenikną wszystko. Czytasz i słowa cię przeszywają.