To właśnie cali śmiertelnicy – mają tylko parę chwil na ...

 Niesamowite jak paradoksalnie układa się życie:
najpierw bardzo czegoś pragniesz i nie możesz
się doczekać, a potem, kiedy jest już po wszystkim,
marzysz tylko o tym, by cofnąć czas i wrócić do dni,
gdy wszystko było po staremu.

 [...] człowiek automatycznie się uczył, że wszystko, co wolno, jest potwornie nudne, a ciekawe tylko to, co zabronione.

 Choćbyśmy cały świat przemierzyli w poszukiwaniu Piękna,nie znajdziemy go nigdzie, jeśli nie nosimy go w sobie.

 Śmierć jest jak wyjście do pokoju obok.

 Dla człowieka niedojrzałego znamienne jest, że pragnie on wzniośle umrzeć za jakąś sprawę; dla dojrzałego natomiast – że pragnie skromnie dla niej żyć.

 Cóż można zrobić więcej, niż tylko nieustannie próbować?

 Ja tam nie walczę. Siedzę, gdzie mi każą, ale chociaż żyję.

 Były to lata, kiedy dojrzewało się szybko, a dzieci, które ledwo odrosły od ziemi, miały już spojrzenie starych ludzi.

 Nie wiedziałam tylko, jak przeżyć następną godzinę, następny dzień i miesiąc.

 Jakiekolwiek byłoby źródło mej głupoty, jeszcze się nie wyczerpało