- Czy nie powinna pani martwić się o własne problemy? ...

 Kiedy umierasz, żałujesz rzeczy, których nie zrobiłeś.

 Czasem łatwo jest kochać, ale trudno przyjąć miłość.

 
Bez cierpienia jakaż by z życia była przyjemność; wszystko obróciłoby się w jedno nie kończące się nabożeństwo: święte, ale dość nudne.

 Czyż w oczach mam sztylety, że ranię spojrzeniem?

 Historia miłosna ze szczęśliwym zakończeniem nie ma najmniejszej szansy, by stać się legenda...

 Czas bywa cholernie selektywny jeśli chodzi o tempo gojenia ran.

 Ja nie żądam niczego prócz sprawiedliwości.

 Żałować własnych doświadczeń to zatrzymać swój rozwój. Wyrzekać się ich, to wkładać kłamstwo w usta swego życia. To tyle zaprzeczać własnej duszy.

 Człowiek może zagrzebać własne ego tylko do pewnej głębokości. Poniżej tego poziomu cała gra w altruizm stawała się żałosna.

 Przewietrza płuca, zmywa oblicze, ćwiczy wzrok i łagodzi usposobienie. Płacz sobie, płacz.