Kończ... waść! wstydu... oszczędź!

 Żeby nie ten „dech”, toby człowiek zdechł.

 Ludzie, którzy twierdzą,
że czegoś nie da się zrobić,
nie powinni przeszkadzać tym,
którzy właśnie to robią.

 Tak sobie leżałem w grobie, przewracałem się z boku na bok i nagle zaświtała mi idea.

 Zaczynam pojmować, że jedno życie to zdecydowanie za mało.

 Łatwo być samemu, kiedy jest to twój własny wybór, znacznie trudniej, kiedy człowiek jest do tego zmuszony.

 Kto ma dobrą pamięć, temu łatwiej o wielu rzeczach zapomnieć.

 Kiedy stale o kimś myślisz, nie udaje się. Kiedy stale myślisz o sobie, też się nie udaje. Związki nie są możliwe.

 Jedzenie to duszenie smutków poduszką tłuszczu.

 Każdy z nas ma dwoistą naturę: dobrą i złą, nosi w sobie łagodność i gniew, spokój i nerwowość, wiarę i jej brak, i tylko od nas zależy, którą z tych natur, które z naszych przyzwyczajeń dopuścimy do głosu. Wiem teraz, że ten, kto wybierze i zna swoją drogę jak ja i Daniela, a całą resztę pozostawia własnemu biegowi, staje się znowu jak dziecko – beztroski i roześmiany, mimo że siły gasną i słońce chyli się ku zachodowi…

 Emocje są jak dzikie konie, trzeba je w końcu uwolnić.