Ale kiedy rzeczywistość była beznadziejna, fantazja stawała się niemal niezbędna.

 Znajomość Boga, bez znajomości własnej nędzy, rodzi pychę.

 Bzdury rozprzestrzeniają się z prędkością światła.

 Człowiek niezdolny wybierać to już nie człowiek.

 Serca są twarde. Na ogół się nie łamią. Przeważnie tylko się naginają.

 Należy wymagać tego co można otrzymać.

 Nic się nigdy nie kończy. Nic tak naprawdę nigdy nie przestaje istnieć.

 Jeżeli śmierć bliskich czegoś nas uczy, to przede wszystkim tego, że na świecie nie liczy się nic poza miłością.

 Zabawne, że prawie zawsze mamy czas, by wciąż i wciąż poprawiać swoje błędy.

 Gdybyśmy nie tracili osób, które kochamy,
nie wiedzielibyśmy, ile dla nas znaczą.

 Jesteśmy opuszczeni jak zabłąkane dzieci w lesie.
Kiedy stoisz przede mną i patrzysz na mnie, co
wiesz o moich bólach i co ja wiem o twoich?
A gdybym padł przed tobą na kolana i płakał, i opowiadał, co wiedziałbyś o mnie więcej niż
o piekle, które ktoś określił ci jako gorące i straszne? Już dlatego my ludzie powinniśmy stać naprzeciw siebie tak zamyśleni i współczujący,
jak przed wejściem do piekła".