Powiedziała mi: Tak bardzo się boję...
Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.
Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.
Przeszłość może czasem sprawić, że nie będziemy zauważać, co dzieje się wokół nas.
Czasami mam wrażenie, że przegrałam zakład, którego stawką było moje szczęście.
Szczególnie na odwzajemnienie tego, co dajesz...
Czas kosztuje złoto, ale i za złoto czasu nie kupisz,
Zawsze bierz pod uwagę fakt,
że możesz się mylić.
Dobre opowieści nie potrzebują zbyt wielu słów.
Ci, których najbardziej kochamy, potrafią nas najbardziej zranić.
To tylko prawdziwie piękne, co po latach wielu jeszcze się tak jak pierwszego dnia wydaje.
Mówi się, że człowiek docenia ogród dopiero w pewnym wieku i myślę, że jest w tym trochę prawdy. Ma to chyba związek z wielkim cyklem życia. Niepowstrzymany optymizm młodych roślin po ponurej zimie ma w sobie coś z cudu, można z radością przyglądać się dokonującej się co roku przemianie i temu, jak natura ukazuje różne części ogrodu z ich najlepszej strony
