Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu.
Dwóch głupich: jeden, co daje, drugi, co nie bierze.
Kiedy już trochę żyjesz na tym świecie, zaczynasz widzieć różne rzeczy.
Wyglądasz prześlicznie, jakby ktoś podłączył ci wtyczkę do szczęścia.
Dzień, kiedy człowiek przestaje doceniać niemądre drobiazgi, jest dniem, w którym zmienia się w zasuszonego dupka. I nikt nie odbiera jego telefonów.
Są takie chwile, kiedy nawet dziecko wie, że lepiej powstrzymać się od płaczu.
Umieranie nie może być aż tak złe. Wielu się to udało i nigdy nie wrócili, żeby się poskarżyć.
...im więcej mogę mieć, tym mniej mi potrzeba.
Nie chodź tam, dokąd może zaprowadzić cię droga; zamiast tego idź tam, gdzie ścieżki nie ma w ogóle, i pozostaw za sobą szlak.
Żyje się chwilą, a czas jest tylko przezroczystą perłą wypełnioną oddechem.
Jeszcze zdążymy naszą miłością siebie zachwycić,
Siebie zachwycić i wszystko w krąg.
