- Może zadzwonię do ciebie, kiedy ją skończę czytać?
– Ale przecież nie znasz mojego numeru – zauważył.
– Mam dziwne przeczucie, że zapisałeś mi go na karcie tytułowej.
Uśmiechnął się tym niemądrym uśmiechem.
– I ty twierdzisz, że się dobrze nie znamy.
Jak to dobrze, że zawsze jest jeszcze jedzenie.
Powinniśmy przestać rozmyślać o przeszłości i zacząć cieszyć się teraźniejszością.
I wcale nie chcę być zimna jak głaz, nawet jeśli dzięki temu miałabym nie cierpieć.
Tylko takie miasta są coś warte, w których można się zgubić.
To moje życie, nie twoje.
Sama piszę instrukcję obsługi.
Smutek będzie zawsze.
Regulamin ma sens, pod warunkiem, że od czasu do czasu się go narusza.
Śmierć to swego rodzaju kawał. Trudno w nią do końca uwierzyć.
Jak się cenisz, tak cię cenią.
Pamiętaj, że to, co wpuszczasz do głowy, pozostaje w niej na zawsze.
