Nigdy nie zastanawiałam się, jak umrę. Nie potrafię sobie tego ...

 (...) nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.

 Są obszary, które muszą pozostać ciemne. Ani niewyraźne, ani ignorowane, po prostu nieoświetlone słowami.

 Wszystko, co mówimy to bajka. Ale nigdy tylko bajka.

 Umieramy już od pierwszego oddechu.

 W gruncie rzeczy wcale mi się nie podoba ta konwencja braku konwencji.

 Jesteśmy świadomymi swych czynów dorosłymi i to, co robimy za zamkniętymi drzwiami, jest wyłącznie naszą sprawą.

 Brakuje im wyobraźni i odrobiny szaleństwa. Dlatego życie traktują zbyt serio i boją się wszystkiego, co nieznane i niezbadane. Dorośli rzadko idą nowym, własnym szlakiem.

 Zrządzenia losu mają większy wpływ na nasze życie, niżbyśmy chcieli to przyznać.

 Rozsądnie jest wiedzieć tyle, ile się da, ale jeszcze rozsądniej jest utrzymywać innych w niewiedzy co do własnej wiedzy.

 (...)" Za dużo wszystkiego może zniszczyć (...). Za dużo ciemnosci może zabić,za dużo swiatła oslepić."