To takie smutne, gdy książka się kończy.

 Strzeż dobroci jak źrenicy oka. Naucz się dawać bez wahania, tracić bez żalu i zdobywać bez chciwości...

 Szczęście człowieka psuje, nieszczęście hartuje.

 Przyzwyczailiśmy się do wojny, tak jak przystosowaliśmy się do chaosu i wstrząsów rewolucji. Ludzki instynkt przetrwania, jest zaskakująco silny.

 Angażowanie się było piekielnie męczące.

 ... wolność jednocześnie niszczy.

 Każdy z nas jest swoim chiroscuro, własnym kawałkiem iluzji, który stara się przerodzić w coś konkretnego, coś realnego.

 Czasem lękam się, że jest za dobrze.

 Nie zawsze jest tak, jakby się chciało.

 Naszym kolorem jest czerń.

 Wielka kłótnia, godzenie się we łzach i decyzja, by już nigdy więcej się nie rozstawać.