- Ja chcę być lekarzem.
- Taki wstyd w rodzinie! A ja marzyłam, że będzie artystą. Kiedy nosiłam go jeszcze w łonie, biegałam po lesie nago, śpiewając Bacha. Wszystko na nic.
- Widocznie mama fałszowała.
A wszystko może się zmienić wraz z ostatnim słowem.
Być dobrym człowiekiem. Niezłe postanowienie w mrocznych czasach.
Strach jest gorszy niż to, czego się boimy.
-Czasami cię nienawidzę! - zawołał, ruchem nadgarstka posyłając kamień
z klifu na dół, prosto do wody.
-Tylko czasami? Diana uniosła brew sceptycznie.
-Ja nienawidzę cię prawie cały czas.
Własne nieszczęście boli najwięcej.
Nie musisz notować.
Jeżeli to ważne, to zapamiętasz.
Chorujemy przed śmiercią po to, byśmy mogli odwyknąć od własnego ciała.
Jestem gotowa zmierzyć się z poczuciem winy i cierpieniem; jestem gotowa zmierzyć się z problemami, które życie stawia na mojej drodze.
-Wkrótce znów się zobaczymy - powiedział grzecznie do Thimmai,lecz jego wzrok powędrował w stronę Dewi. Tylko krótkie spojrzenie, ale ona natychmiast zrozumiała.
Ta wiadomość była przeznaczona dla niej.
Nie wiem czy u mnie bardziej złamane jest serce, czy umysł.
