Uśmiechnął się drwiąco. Modelowy uśmiech drania.

 Łatwiej zapamiętujemy to, co dostajemy w darze, niż to, co zdobywamy.

 Zawsze myślałem, że odważni ludzie nie czują strachu. Po spotkaniu
z Franciszką i jej córką zrozumiałem,
że ci odważni także boją się,
jak wszyscy. Tyle że nie pozwalają,
by strach kierował ich postępowaniem.

 Człowiek rzadko zna swą własną moc.

 Biblioteka stanowi obszar wolnej miłości, ofiarowuje niezobowiązujące romanse, przelotne związki, kapryśne lektury, niekiedy zachwyt, czasem też ułudę, ale zawsze z możliwością szybkiej zmiany, książki sprawiają, że ruchliwa powierzchnia wydarzeń zatrzymuje się nagle. Zatrzymuje się cała rzeczywistość.

 Każdy z nas ma swoje dno.

 Czasami jest dużo sensu w nonsensie, jeśli zechce się go poszukać.

 Trzeba się śmiać, bo w przeciwnym wypadku człowiek oszaleje.

 Zniewoleniu towarzyszy pewna specyficzna forma wolności. Czasem wzięcie się w karby jest synonimem odpuszczenia.

 Wszyscy są zbyt zajęci zapominaniem o własnych chwilach wstydu, by pamiętać o twoich.

 Czasem trzeba coś poświecić,
goniąc za snem…