Miasto było z papieru, ale nie wspomnienia.

 Umysł ludzki to pusty pokoik, który powinno się umeblować według własnego wyboru.

 Nic nie jest już takie samo. Wszystko, co dawniej miało sens, zmienia się.

 Beznadzieja. Nie da się zasnąć. A najgorsze to próbować spać na siłę.

 Prawdziwe oblicze ludzi poznajemy w trudnych chwilach.

 Nadal masz rodzinę.

 Nic, co jest coś warte, nie przychodzi łatwo.

 Jeśli pomagasz komuś, komu chcesz pomóc, to nie jest to nic wielkiego.

 Historia to nie myśli, historii nie tworzy się w umysłach. Historia powstaje na ulicach.

 Szczęście można zdobyć lub stworzyć. Można je odkryć. Można odzyskać.

 Przewietrza płuca, zmywa oblicze, ćwiczy wzrok i łagodzi usposobienie. Płacz sobie, płacz.