Zapytałam dziecko niosące świeczkę:
- Skąd pochodzi to światło?
Chłopczyk natychmiast ją zdmuchnął.
- Powiedz mi, dokąd teraz odeszło - odparł. - Wtedy ja powiem ci, skąd pochodzi.
Masz kogoś przez jakiś czas, a potem w jednej chwili już nie masz.
Miał ochotę wyjść ze swego życia tak, jak się wychodzi z domu na ulicę.
To wielka odpowiedzialność, zacząć książkę.
Koniec dotyczy wczoraj, a nie jutra.
Nie mogę zapomnieć tego, co przeżyłem.
Widzimy ludzi i rzeczy nie takimi, jakimi są, ale takimi, jakimi my jesteśmy.
Więc chwyć mnie za dłoń i chodź ucieknijmy stąd, nikt nie będzie mówił nam co dla nas jest najlepsze.
Zdumiewające jakie usprawiedliwienia potrafimy wymyslić, kiedy naprawdę czegoś pragniemy.
Niestety, prawda niemal zawsze jest niedowcipna.
Są rzeczy, które na zawsze pozostają w jakimś stopniu zniszczone, nawet jeśli się je naprawi.
