Teraz była nikim, a będąc nikim, była tym, kim zawsze chciała być.

 Ja tylko walczę o siebie, ja tylko nie chcę umierać, ja tylko pragnę pokochać.

 Samotność, samotność aż do granic obłędu.

 Fale paradoksu rozlewały się po morzu przyczynowości.

 Ciemność to tylko brak światła.

 Gram sobie w pchełki lubymi myślątkami.

 Jeśli raz doświadczyłeś cierpienia ono już wie jak do ciebie trafić.

 Od tamtej pory przekonałem się wielokrotnie, że rozpacz i przerażenie są zaraźliwe.

 Kochacie się taką miłością, która potrafi spalić świat albo przynieść mu chwałę.

 Wygląda na to, że tylko cierpiąc, potrafimy zobaczyć, co jest naprawdę ważne.