Hope i Les – mówi cicho. – Hopeless.

 O, jakże pusty jest głos nauki, kiedy się o nią rozpaczliwie uderza głową pełną namiętności.

 Każdy człowiek potrzebuje stale nawet pewnej ilości trosk,
cierpień lub biedy,
tak jak okręt potrzebuje balastu,
by płynąć prosto i równo.

 Żałosne kreatury dawnych myśliwskich przyjaciół, oto czym oboje się staliśmy.

 Dowcip polega na tym, że patrząc z bliska, traci się obraz całości.

 Czasami wystarczy niewiele,
by się spełniły marzenia.
Trzeba tylko wiedzieć,
czego się chce.

 - Dzięki za lekcję - zwracam się do milczącej Żony.
- Przyjąłem, zrozumiałem, przepraszam.

 Zaakceptuj to, że w pewne dni jesteś insektem, a w inne szybą samochodu.

 W grze o tron zwycięża się albo umiera. Nie ma ziemi niczyjej.

 Smutno mi, że umieram nie w tej Polsce, o którą walczyłem.

 Gdy nie masz nic do ofiarowania, ofiaruj uśmiech.