Przegrałam.
Czy powinnam przepraszać za to, że zapragnęłam niemożliwej miłości?
Nie, nie zrobię tego.
Miłość do Boga też wydaje się niemożliwa. Nigdy jej nie sprostamy, a mimo to Bóg zawsze będzie nas kochał.
Bywa, że plan bogaty, a skutek ubogi, od zamiaru do rzeczy jest ładny szmat drogi.
Nie ma po co mówić komuś, kto i tak nie słucha.
Taka jest właśnie przeszłość: unosi się, potem osiada i gromadzi warstwami.
Jeśli się straci czujność, pogrzebie cię.
Każdy dzień na powierzchni ziemi należy zaliczyć do udanych.
Staję się wrogiem ludzi, kiedy tylko mam z nimi styczność.
Śmierć to ostateczne więzienie i tam właśnie zmierzasz.
Zaczęłam wrzucać jej rzeczy do pudeł. Ale trudno jest spakować czyjeś życie.
Są góry, przez które trzeba przejść; inaczej droga się urywa.
Nie dostaje się mądrości w darze, trzeba ją odkryć samemu po wędrówce, jakiej nikt nie może podjąć za nas ani jej nam oszczędzić, bo ona jest spojrzeniem na świat.
Pisarz nigdy nie jest osobą godną zaufania.
