Przegrałam.
Czy powinnam przepraszać za to, że zapragnęłam niemożliwej miłości?
Nie, nie zrobię tego.
Miłość do Boga też wydaje się niemożliwa. Nigdy jej nie sprostamy, a mimo to Bóg zawsze będzie nas kochał.
O tym co się widzi, decyduje wnętrze tego, który patrzy.
Tak łatwo odpuścić, przestać walczyć. Tak łatwo uznać wszystko za stracone. Tak łatwo podjąć decyzję za dwoje. Zrobić to, co wydaje nam się najlepszym, najłatwiejszym wyjściem.
Nasze decyzje wpływają na życie innych ludzi. Licz się z tym.
"Stajesz się na zawsze odpowiedzialny za to, co oswoiłeś".
Kiedy człowiek wie, co jest nie tak, ale czuje się zupełnie bezsilny, woli udawać ślepego, bo w ten sposób mniej cierpi.
Ucz się, ucz, bo nauka to do potęgi klucz.
Była w tym okrutna ironia, że aby ocalić ludzi, trzeba zniszczyć kościół.
To prawda, że przygoda bez odrobiny stresu i lęku nie byłaby przygodą piękną, ale jakąś taką byle jaką, bo coś, co przychodzi bez trudu, w konsekwencji nie daje żadnej satysfakcji.
To, że się jest przeciwko złu, nie czyni nas dobrymi.
Poezja wnosi ogromne piękno do życia, ale także i wielki smutek.
Zawód miłosny może zmienić ludzi
w potwory przepełnione smutkiem.
Niemożliwe jest tylko w naszej głowie.
