Nie dostrzegasz w sobie tego, co widzą w tobie inni.

 Słuchaj mnie uważnie, panie Garron, bo właśnie mówię ci, że cię kocham.

 Człowiek miewa w życiu takie chwile, że lubi otaczać się przedmiotami, które przypominają smutek.

 Smutek to Piękno.

 I tak właśnie ci, którzy oświecają nas, sami są ślepcami.

 Prawdziwa nienawiść to dar, którego człowiek uczy się latami.

 
Płaczący człowiek działa na bliźnich jak wypadek samochodowy. Nie można od niego oderwać wzroku.

 Jedynie sercem można wszystko jasno poznać. To co najważniejsze skrywa się przed wzrokiem.

 Ja w pańskim wieku zachowywałem się jak ten sklep całodobowy na rogu: z rana, w południe czy w nocy zawsze możesz do nas wskoczyć.

 Jeśli stoisz w labiryncie, gdzie nic nie widać, potrzebna ci dłoń której możesz zaufać.

 Nie słychać, jak ludzie myślą o sobie. Jak w myślach ratują ukochanych. Jak przychylają im nieba, sobie skąpiąc powietrza.