Nigdy nie przejmuj się drobiazgami. I pamiętaj, wszystko jest drobiazgiem.

 Bardzo chcę być śladem, jeśli jest to ślad geniuszu.

 Byłem ty, kim ty jesteś, ty będziesz tym, czy ja jestem.

 Gdyby tak do mózgu czopki można było wpuszczać.

 Tak ciężko unieść, to waży tysiąc kilogramów, a nie do twarzy Ci, gdy uśmiech zakrył smutek przez zawód.

 Raz w życiu pomyliły mi się kroki i od tego czasu chodzę krzywo.

 Może właśnie przede wszystkim dlatego płakałam: bo przetrwałam.

 Oto coś innego, w co wierzę: jeśli udajesz się do bardzo mrocznego miejsca (...) to powinieneś zabrać ze sobą mocną latarkę i oświetlać nią wszystko. Jeśli zaś nie chcesz widzieć, to, na litość boską, po co w ogóle zapuszczasz się w ciemność?

 Tak trudno się rozstać z twarzami, człowiek chciałby patrzeć i patrzeć.

 Miłość i przyjaźń. To one czynią z nas ludzi, którymi jesteśmy. A jeśli pozwolimy, potrafią nas również zmienić.

 Bo smutek rodzi się zawsze
z czasu, który upływa,
a nie zostawia owocu.