Nagle zaczynam rozumieć. Igrzyska wciąż trwają.

 W szczęściu przychodzi taka chwila, gdy jest się samotnym w tłumie.

 Jak się człowiek śpieszy,
to się diabeł cieszy.

 Trzeba spacerować, trzeba zatrudniać ducha, podobnie jak ciało. Duch potrzebuje aktywności. Gdy duch jest bezczynny, zaczyna kwaśnieć, rozkładać się. Jak ciało.

 W prawdziwym życiu, w odróżnieniu od fikcji, nic nie jest tym, czym się wydaje...

 Nie mam ochoty analizować uczuć, które do niego żywię. Przeraża mnie to, co mogłabym odkryć.

 Czyny są prawdziwsze od słów.

 To nie wstyd płakać, mój mały. Łzy są tym, co w nas najszlachetniejsze.

 Gwiazdy na niebie to szczeliny, przez które można zajrzeć wprost do królestwa Bożego.

 Czasami stary świat
musi się nam zawalić,
byśmy mogli budować nowy.

 Pesymista: optymista z praktyką życiową.