Tak, tulipanku - wyszeptał. -Słodko... cholernie słodko...

 Każda niedopowiedziana prawda jest początkiem kłamstwa.

 Oto paradoks straty: jak coś, czego już nie ma, tak bardzo może nam ciążyć?

 Pomyślałem, jak niewiele mogę jej zaofiarować, a jak dużo od niej oczekuję.

 Zanim wstąpisz na drogę zemsty, wykop dwa groby.

 Koniec snów na jawie.

 Ból jest stanem przejściowym. Duma pozostaje na zawsze.

 Tak ciężko stracić kogoś, z kim jeszcze nie załatwiło się wszystkich spraw.

 Moja mała, ja tak tęsknię za Tobą, że mi się w głowie mąci i sam snuję jakieś idiotyczne opowieści. Jeśli nie wrócę do Ciebie to chyba umrę, a Ty wiesz, że jestem specjalistą w reżyserowaniu nieszczęścia.

 Tak naprawdę przyciąga mnie to,co się kryje za tą perfekcją...Jego delikatna, pokaleczona dusza...

 Nie jestem chory, tylko zmęczony. Zmęczony samotnością...