Tak, tulipanku - wyszeptał. -Słodko... cholernie słodko...

 Każdy zasługuje na podziękowanie i pożegnanie.

 Jakże splątaną tkamy sieć, gdy
pierwsze kłamstwo idzie w świat.

 Odejdź z mojej pamięci, dopiero wtedy będę wolna...

 Gdy hartuje się nas w ogniu, stajemy się mocniejsi. Cierpienie pomaga nam przetrwać.

 A może świat nas dogania?

 Nie masz pojęcia... tu się tak niewiele dzieje... A my tak dużo marzymy...

 Potrafimy tylko wznosić pomniki coraz większe, coraz wyższe, ale pamiętać - pamiętać już nie umiemy.

 Człowiek czasem ma już dość uciekania. Świat staje się bardzo mały, kiedy nie masz się gdzie podziać.

 I owszem, wytrzymasz- wyszeptał.- Wytrzymasz wszystko.

 Akceptujemy tylko taką miłość, na jaką w naszym mniemaniu zasługujemy.