Może po śmierci rodziców ludzie nagle się starzeją.

 Ludzie pragną czasami się rozstawać, żeby móc tęsknić, czekać i cieszyć się powrotem.

 A więc milczymy,
myśląc o sobie z daleka.

 Wszystko, co pozostało, to pozostałości.

 Będziemy cierpieć tak mocno, jak mocno płonął płomień naszej miłości.

 Wolę napis "Wstęp wzbroniony" aniżeli "Wyjścia nie ma".

 Mówią, że miłość to zaślepienie serca… a ja powiadam, że nie kochać to jest jego ślepota.

 Najtrudniej jest widzieć słońce,
wierzyć w słońce
i nie czuć jego ciepła.

 Odległość jest jak wiatr. Gasi małe płomienie, roznieca te wielkie.

 Może zasługiwała na to, żeby o niej zapomniano. Jednak ja nie potrafiłem o niej zapomnieć.

 To do mnie pasuje. Wielkie słowa i wielkie postanowienia, ale później tchórzę.