Może po śmierci rodziców ludzie nagle się starzeją.

 Czas rozciąga się, zatrzymuje się w zależności od potrzeb serca.

 Zamknij oczy i wpatrz się w ciemność.

 Światło jest dla ludzi wolnej woli, by widzieli, co wybierają. Ciemność kryje pochodzące od serafinów przeznaczenie, którego nikt nie wybiera.

 Czasami zamiast przedzierać się przez barykady, lepiej je obejść.

 Kto raz widział granice świata, ten najboleśniej doświadczać będzie swego uwięzienia.

 Nadzieja zmienia życie, daje siłę temu, kto nie ma nic innego.

 Zrzucał przed nią kolejne maski i stawał się coraz bardziej odsłonięty, a przez to narażony na chłód i kanciastość świata. Trzeba go więc było bronić, ochraniać, ogrzewać słowami i własnym oddechem...

 Czas, im bardziej jest pusty, tym szybciej płynie. Życie pozbawione znaczenia przemyka obok, jak pociąg niezatrzymujący się na stacji...

 Kiedy nie miałam już nic do stracenia, dostałam wszystko. Kiedy o sobie zapomniałam, odnalazłam samą siebie. Kiedy poznałam upokorzenie i całkowitą uległość, stałam się wolna.

 Nasze serca nie są z kamienia. Kamienie mogą kiedyś rozsypać się w proch. Mogą stracić kształt. Ale serca się nie rozsypują. Są pozbawione kształtu, możemy je sobie wiecznie przekazywać, czy są dobre czy złe.