Milej duszy, gdy się z nią druga wzruszy.

 (...) czas zawsze odbiera pamięć swoim świadkom.

 Ponieważ teraz należałam do niego. Wiedziałam to. Nigdy nie byłam niczego tak pewna.

 Ja nie żądam niczego prócz sprawiedliwości.

 Dla niego czas wlecze się niemiłosiernie, dla niej pędzi jak szalony. Na tym polega różnica między ludźmi. A przynajmniej jedna z różnic.

 Wilki nie przejmują się tym, co o nich sądzą barany.

 Normalność
jest linoskoczkiem nad otchłanią nienormalności.

 Ciekawe, kto pierwszy odkrył, że poezja tak skutecznie studzi miłosne zapały!

 Jestem tak zmęczony, że czasami nie mam ochoty się rano obudzić.

 Każdy kiedyś przegrywa,
lecz i z porażki można
wiele wynieść.

 Każdy powinien umierać w czyiś ramionach.