Milej duszy, gdy się z nią druga wzruszy.
Milej duszy, gdy się z nią druga wzruszy.
A wojna pochłaniała zasoby. Wojna zabierała najlepszych ludzi. Wojna była wyniszczająca.
Zatracamy się we własnych myślach, przez co nie wiemy co jest prawdą a co złudzeniem.
Tworzymy pewne wzory, pojawiamy się w życiu innych tylko na chwilę.
Mało co w życiu jest równie przygnębiające jak długotrwałe znoszenie zimna... może nie aż takiego, żeby cię zabiło, ale nieustannego, powoli pozbawiającego sił, energii i zapasów tłuszczu.
Boicie się własnych myśli i zagłuszacie je głośną muzyką.
Bić mnie możesz, ale weź głęboki oddech, zanim powiesz coś nieprzemyślanego.
Świat jest niecny.
Kochamy tych, dla których się poświęcamy.
–A czym byliby ludzie bez miłości?
–GINĄCYM GATUNKIEM, odparł Śmierć.
To nie poświęcenie, jeśli nic nie znaczy.