
Jakże mądrość jest profanowana przez nieuniknione banały.
Jakże mądrość jest profanowana przez nieuniknione banały.
Wspomnienia zmieniają się wraz z ludźmi.
Niemożliwe jest tylko w naszej głowie.
Nie blednieje, nie zgrzyta zębami, nie gryzie pięści z bólu i nie szarpie sobie duszy ten, kto wcale nie kocha…
Nigdy nie mów o prawie silniejszego. Jesteś na to zbyt słaby.
- Jest w nim zakochana.
- Nie, nie jest.
- Ależ tak, jest. Tylko jeszcze o tym nie wie.
Człowiek to mały
punkcik we wszechświecie. Jednak dla innej osoby
może być całym światem.
A ja tymczasem delektuję się ostatnim kęsem życia. Między wyrokiem śmierci a jego wykonaniem.
Jeszcze nigdy nie byłem tak szczęśliwy!
Dystans do rzeczy stwarza też dystans do samego siebie i wychowuje do skromności, która sprawia, że cieszy nas współistnienie z innymi ludźmi.
To chyba smutne, gdy nie ma się tego, co było, i tego, co będzie.
Ludzie o ciasnych umysłach zawsze atakowali to,
co nie mieściło się w granicach ich pojmowania.