Usłyszałem uśmiech w jej głosie...

 Zaopiekuj się moim sercem - zostawiłem je przy tobie.

 Wśród ludzi się duszę, ale gdy
zostaję sam, samotność mnie dobija.

 Jakże nisko upadają wielcy.

 Spadając w drżącą pustkę wyciągam do ciebie dłoń zatracam się w zimnym żalu czy ta krucha miłość jest sposobem by powiedzieć żegnaj.

 Może teraz leżysz z otwartymi oczyma i powtarzasz moje imię. Może boisz się jutra, tak jak i ja? Jeżeli w tej chwili potrafisz zrozumieć i domyślić się czegoś, to pamiętaj: jestem teraz z tobą(...) Jestem z tobą wszędzie, jeśli tylko myślisz o mnie.

 Tworzysz swój własny Wszechświat każdego dnia.

 Nie chcę budować mojego życia wokół ciebie. Pragnę zaprosić cię do budynku mojego życia

 Rzecz w tym, że kokieteria to nałóg, którego nijak nie da się zaspokoić.

 Socjalizm to epidemia!

 W literaturze, podobnie jak w miłości, zdumiewa nas, co wybierają inni.