Żyję przerażony tym, że żyję.

 Kobieta jeśli się sama do siebie uśmiecha,to albo jest w ciąży, albo ma romans.

 Tęsknota za człowiekiem to najgorsza kara jaką można dostać od życia.

 Życie oprócz miłości i szczęścia jest jedynie ciągiem nieistotnych zdarzeń.

 Tylko łajdak i człowiek odważny potrafi złamać przysięgę.

 Granice mojego języka wyznaczają granice mojego świata.

 Myślę, że świat się w zasadzie kończy, bo miasta, przez które przechodzimy, są tak samo wyniszczone, jak my.

 Zmiana zdania jest świadectwem rozumu.

 Jeśli kogoś kochamy, chcemy poznać nie tylko duszę, ale i ciało ukochanego. Czy to takie ważne? Nie wiem, pewnie przemawia przez
nas instynkt. W tej kwestii trudno przewidzieć własne reakcje albo wyznaczać sobie granice.
Najwspanialsze jest odkrywanie, kiedy onieśmielenie ustępuje miejsca śmiałości, a ciche jęki zmieniają się w krzyki i przekleństwa. Tak, przekleństwa. Kiedy kocham się z mężem, chciałabym słyszeć „niecenzuralne” słowa.
Zamiast tego padają pytania: „nie za mocno?”, „nie za szybko?”, „nie za wolno?”. To bardzo krępujące, chociaż może w pierwszej fazie związku niezbędne i świadczy o wzajemnym szacunku. Aby stworzyć idealną, intymną więź, trzeba ze sobą dużo rozmawiać, bo nie ma nic gorszego od frustrującego milczenia i pruderii.

 Życie w poniedziakłowtorkośrodzie. Bez weekendu.

 Najtrwalszymi zasadami wszechświata są przypadek i błąd.