Teoria to praktyka bezradnych.

 Pocałował mnie tak, jakby jego serce miało przestać bić, gdyby tego nie zrobił.

 Każdy musi to mieć. Coś takiego, o czym mógłby myśleć, odwoływać się do tego, gdy trzeba się do czegoś odwołać, gdy trzeba się do czegoś przymierzyć albo zaczerpnąć skądś sił, kiedy własne nie wystarczają. Trzeba mieć coś takiego, nosić w zanadrzu, dmuchać na to i chuchać, jak na największy skarb.Bo to jest największy skarb, tyle, że go nie widać i nikt o nim nie wie.

 NIGDY to bardzo długo.

 Czuję się mniej więcej tak,
jak ktoś, kto bujał w obłokach i nagle spadł.

 Znika jak cień, którego nigdy nie było.

 Nic piękniejszego nad niebo,

które przecież ogarnia

wszystko, co piękne.

 Pamiętaj: naprawdę niczego nie daje pogrążanie się w marzeniach i zapominanie o życiu.

 Tylko ludzie, którzy cierpią, są coś warci.

 Aby zapalać innych, samemu trzeba płonąć.

 Osobno jesteśmy niepełni,
lecz razem stanowimy całość.